منــــم قرآن کتـــــــاب آسمانـــی     که هستم تا قیامـت جــــاودانـــی
 

بشــر را می‌دهـم بهر سعــــادت      به عالم خط و مشی زندگــانـــی
 

منـــم آن مـشعــل راه هدایـــــت      هدایت می‌کنم با خوش زبـــانـــی
 

به دست مـن بُود نسل بشــر را       کلیـــــد قفـل اســـــرار نهــــانـــی
 

اساتیــد جهـــــان راه ره نمــودم       که باشـد کار من پرتــو نشــانـــی
 

بری پـی بر رمـــوز کهـکشـانهـــا       اگر عمقــی رمــــوزم را بخـوانـــی
 

صحف از متـن من گردید، کـــامل      که کـل کــاملــــم در کــــاردانـــی
 

نهـم تــــورات را طُهـــر روایــــــت       که از او می‌کنـم من پاسبــانـــی
 

زانجیـلـم بُود بـر سینــــه حـــائل      ز مریـم هم مــــدال قهرمــــانـــی
 

بخـوان قرآن اگر خواهی بری پی       به اجـــرام و کـــرات آسمــــانـــی
 

کلیــــد گـنجهـــــای بـی‌کـران را        منــم در اختیــــــارات رایگـــانـــی
 

مرا از خط و مشـی عتـــرت آموز       که از دانــــائـــی آنـــــان بـدانـــی
 

جدائی من و عترت محـال است       که بی‌عترت در این محبس بمانی

 ژولیده نیشابوری